تجلّی امثال قرآنی درمنظومه های فارسی

امثال و حِکَم در هر زبانی چه از نظر معنی شناسی چه از نظر واژه شناسی از اهمیّت خاصّی برخوردار بوده و هست. امثال قرآنی نیز که سراسر آمیخته با حکمت است، از دیرباز مورد توجّه پژوهشگران علوم قرآنی قرار گرفته است. این توجّه از قرون اوّلیّه ی اسلامی تا زمان حاضر روز به روز رو به فزونی بوده است. توجّه به امثال قرآنی چنان مورد نظر بوده است که علاوه بر کوشش های پراکنده در کُتُب مختلف دینی و ادبی، بیش از شانزده اثر مستقل در این موضوع به رشته ی تحریر درآمده است. در ادب فارسی نیز اشعار بسیاری می توان یافت که به عنوان مَثَل زبانزد است و با تعمّق در این امثال می توان به تأثیرپذیری سرایندگان آن از امثال قرآنی پی برد. این تأثیرپذیری ممکن است با برداشت مستقیم از الفاظ مبارک قرآن صورت گرفته باشد یا با الهام از آیات شریفه ی قرآن. در این مقاله کوشش شده تا آیاتی را که به عنوان مَثَل معروف شده اند، شناسایی و تأثیر آنها بر شعر فارسی بررسی گردد.